Coschap in Kuala Lumpur

Na het vorige reisverslag had ik nog een paar dagen vakantie voordat het coschap begon.
Toen we terug vlogen vanaf Pulau Pinang waren we door de douane en zagen we dat je na de douane gewoon scheermesjes e.d. kon kopen! Ik was met -schrik niet- 12 kilo handbagage door de douane gegaan, waar 7 kilo was toegestaan en we hadden allemaal overdadig veel (niet in vliegtuigzakjes verpakte) vloeistoffen bij ons. Sophie heeft haar kleine scherpe schaartje inmiddels al 3x in haar handbagage mee door de douane genomen.Die controles hier zijn echt een grap.

Eenmaal terug in KL gingen we snel naar de campus om onze kamers te regelen. Onze komst op die dag was bekend bij de campus en Mignon had al voor ons geregeld dat we kamers zouden krijgen die dag (5 aug). Allemaal in orde zou je denken, ware het niet dat we de administratie van de campus kennelijk een beetje overschat hadden. De office was al gesloten toen we hier aan kwamen. Gelukkig herkende iemand een undercover werknemer die we toen vroegen om ons te helpen. Dat bleek erg ingewikkeld te zijn. Al met al bleef het lange tijd onzeker, zijn er 5 werknemers naar de campus gekomen en heeft het ca. 2 uur geduurd om het te regelen. We hebben ook nog lange tijd met de baas aan de telefoon gehangen omdat zij graag met ons wilde analyseren wat er mis was gegaan. Het viel ons op dat efficient een woord is wat waarschijnlijk geen Maleise vertaling kent.

Na een tijdje was toch alles geregeld. We gingen eten en daarna arriveerden Carmen en Nynke in Kuala Lumpur. Zij studeren ook gnk in Utrecht en zijn hier voor een coschap oogheelkunde. Zij hebben die nacht gelogeerd op onze tijdelijke kamer. De volgende dag checkten zowel Mignon als Bart uit bij de campus. Ze kregen allebei bezoek (Bart van zijn vriendin en zijn zus+vriend, Mignon van haar 'roeiploegje' Suus en Jenneke). We waren nu echt met een enorme Hollandse crew! (11 personen)
Voordat Mignon en Bart KL gingen verlaten maakten we wat leuke plannen. Komend weekend zien we elkaar allemaal weer terug (met z'n 11en) op Perhentian Island, het backpackers bounty-eiland van Maleisie. We gaan er donderdagnacht met de bus +boot heen(ca. 10 uur) en vliegen dan zondag terug naar KL.

Vorige week maandag begonnen we met ons coschap, tenminste... dat dachten we. We moesten eerst even een studentenpasje regelen. We hadden ook kunnen weten dat 'even regelen' hier niet op gaat. Om 9 uur 's ochtends begonnen we onze jacht naar een studentenpas (Sophie, Carmen, Nynke en ik). We kregen een stappenplan voor ons neus bestaande uit 4 stappen die we moesten doorlopen voordat we een pasje konden krijgen. We werden gevraagd naar onze brief met toestemming van Universiti Malaya om hier een coschap te doen, maar die hadden we -ondanks uitvoerig mailen- nooit ontvangen. Zo gaat het bij alle gnk studenten die hier naartoe komen. Toch waren de mensen die de brief hadden moeten sturen uiterst verbaasd. Uiteindelijk hebben we dan toch die brief gekregen. Toen moesten we op handtekeningenjacht. We moesten een handtekening van het hoofd Gynaecologie krijgen voordat we stap 1 konden voltooien. Zij zat in een vergadering dus kregen we te horen dat we morgen maar terug moesten komen. We besloten dat niet te accepteren. Uiteindelijk is het afdelingshoofd uit de vergadering gekomen om een handtekening te zetten. Lekker efficient weer. Had ze ook op een willekeurig ander moment in het afgelopen jaar kunnen doen. Voordat we stap 1 hadden doorlopen was het middag. Na lunch tijd (dwz om 2 uur) konden we pas weer verder voor de volgende stappen. Daarvoor moesten we kilometers lopen over de campus, van gebouw naar gebouw en van balie naar balie. En iedere keer opnieuw leken mensen niet te weten waar we het over hadden. Om 2 minuten voor 5 hadden we dan eindelijk onze studentenkaart bemachtigd.

's Avonds gingen we naar de skybar, waar we een prachtig uitzicht over de beroemde Petronas towers hadden. (op hyves staan foto's).
Tijdens het coschap bleek al snel dat Sophie een strengere begeleider heeft dan ik. Sophie's begeleider heeft een heel traject voor haar uitgestippeld en tot nu toe is Sophie's eigen inbreng daarin beperkt. Ik kan voornamelijk een beetje zelf uitstippelen wat ik ga doen en wat ik denk dat leerzaam voor mezelf is. Mijn begeleider heeft toch niet echt door wat ik de hele dag wel of niet uitvoer en ik geloof ook niet dat het hem interesseert. Prima! Iedereen in het ziekenhuis is erg vriendelijk. Als je interesse en initiatief toont dan mag je heel veel dingen zelf doen. De manier waarop ze hier geneeskunde beoefenen is niet zo heel anders dan in Nederland. Over het algemeen zijn ze erg goed op de hoogte van de laatste literatuur en zijn alle faciliteiten (incl. hele nieuwe dingen) wel beschikbaar. Ze zijn alleen schaarser dus moet er efficienter mee om worden gegaan (is moeilijk hier!). Als je een bepaald medicijn (wat maar voor 25 patienten per jaar vergoed wordt) aan iemand voorschrijft, kan dat namelijk betekenen dat een andere patient het niet krijgt. We keken alleen wel een beetje op van de bloedvlekken die op sommige gordijnen zitten en de artsen die met z'n allen informatie over een medicijn op aan het zoeken waren op wikipedia!

In het weekend gingen we naar de Batu Caves (30 min met de trein vanaf KLsentral) In de Caves bevindt zich een tempel. Ook zijn er apen en hebben we leuke foto's gemaakt met een wurgslang om onze nek en met een Leguaan(tje).

Volgend weekend gaan we naar Perhentian. Het weekend daarna komen Bart + bezoek en Mignon, Suus en Jenneke terug in KL. Dan gaan we als het goed is met z'n allen naar een olifantenpark. Waarschijnlijk komt Elmer (een vriend uit Utrecht) dan ook naar KL, superleuk! We hebben ook al weekendtripjes naar Singapore, Taman Negara (Jungle) en Cameron highlands gepland. Een hoop leuke plannen dus!

Heel veel groetjes!!