Through the monsoon
Door: Martine
Blijf op de hoogte en volg Bart en Martine
30 Mei 2015 | Thailand, Chumphon
Here we are again! Ditmaal vanaf Thung Wua Laen. Ja, spreek dat maar eens uit.. Is ook niet nodig gelukkig :)
We bleven 2 nachtjes in Krabi, een gezellig stadje in een prachtige omgeving. 's avonds liepen we door het stadscentrum, op zoek naar een leuk eettentje. Helaas was bijna alles al dicht (en het was nog maar 20:30u!), totdat we op een plein kwamen met een groot podium waar vreselijke muziek ten gehore werd gebracht aan een heleboel mensen. Het positieve eraan was dat het plein omringd was door kraampjes met eten en drinken. We kochten wat sushi, een lekkere durum doner en 2 mojito's en kozen een tafeltje zo ver mogelijk bij het podium vandaan.
Vanuit Krabi vervolgden we onze weg richting het noorden. De dag dat we écht kennis zouden maken met de monsoon. De reden dat het low-season is, iets waar we eerder alleen nog maar van geprofiteerd hadden. Toen de regen écht losbarste leek het wel alsof de hele Noordzee ineens over ons heen naar beneden kwam. Wat een water! We hadden gelukkig een goed afdak gekozen om te schuilen, aangezien er ook een ijscoman stond te schuilen. We hadden het slechter kunnen treffen! Op dat moment was het dus nog wel lollig, maar na zo'n bui verwacht je dat de regen wel even op is.. Niet dus. Het ging wel wat minder hard regenen, dus we reden nog maar een stukje door. Google liet ons in de steek bij het vinden van een hotel. Inmiddels hadden we het koud en was ik chagrijnig (iets wat in Barts register niet voor lijkt te komen). Gelukkig vonden we nét voordat de volgende heftige thunderstorm losbarstte een prachtig resort. Tikkeltje boven budget eigenlijk, maar we waren allang blij dat we een lekker warm bedje gevonden hadden. Ik vooral :)
De volgende dag werden we verwend met een heerlijk ontbijt. Nasi met kip, een soepje erbij, thee, een wonderlijk inktblauw drankje wat van rijst gemaakt zou zijn, en het ontbijt had zelfs een toetje! Een groene rijstpudding met kokos, verpakt in mooie bananenbladen. Het was serieus lekker! We konden er weer even tegenaan dus. Vol goede moed pakten we onze spullen weer in voor vertrek. Tijdens het bevestigen van de bagage op de motor maakte een stralend zonnetje plaats voor bijna zwarte wolken. Tegen beter weten in vertrokken we, en na 1 minuut rijden liet de moesson weer zien wie de baas was. Tegen de tijd dat we een plek om te schuilen hadden gevonden, waren we al doorweekt. En de regen ging maar door en ging maar door. Zo hard, dat het écht onmogelijk was om te rijden. We stonden bij een supermarktje en kochten daar wat te drinken en 2 poncho's. Toen het na een flinke tijd (misschien wel een paar uur) wat minder hard regende besloten we te vertrekken. Want wachten tot het droog was, leek een kansloze zaak. Na nog ca. 30km door de regen gereden te hebben, had ik er genoeg van. Mijn voeten dreven bijna mijn schoenen uit. Kennelijk kon Bart mijn gedachten lezen, bij het eerstvolgende hotel vroeg hij me of ik daar liever zou stoppen. Jaaaaaa!!
De volgende dag was relatief zonnig. Zo nu en dan een bui, maar niet eindeloos. In een paar droge uurtjes reden we 140km naar Ranong. De route, dat gold overigens ook voor de 2 dagen ervoor, was in 1 woord prachtig! Kronkelweggetjes door de bergen, omgeven door regenwoud, waar de wolken tussen de bomen hingen. We bereikten Ranong, een stad op de grens met Myanmar (zit wel wat water tussen). Niet zo veel te doen daar, dus de volgende dag reden we verder. We stonden vroeg op, vanuit de hypothese dat de regen telkens pas wat later in de ochtend op gang kwam. Die hypothese hield niet zo lang stand. Precies toen we uitgechecked waren uit onze kamer en de bagage bevestigd hadden, was het weer monsoon 1e rang. Wat een water! Een paar uur later vertrokken we alsnog, richting chumpon (of meer concreet, Thung Wua Laen beach, waar we nu zijn). Na een tijdje stopten we bij een noodle-tentje. We bestelden wat te drinken (sprite en water) waarvan we dachten dat ze het zouden hebben. Dit bleek niet zo te zijn. Kenmerkend weer voor de Thaise gastvrijheid; 1 van de andere gasten van het noodle tentje sprong op de motor om voor ons sprite en water te gaan kopen. Zulke dingen gebeuren hier regelmatig. Bizar toch! Dit soort dingen maken dat we ons hier echt heel welkom voelen en genieten van de sfeer, die alles behalve verwaterd is gelukkig :)
Na een vrij lange en wederom supermooie rit, gedeeltelijk langs de grens met Myanmar, kwamen we aan bij Thung Wua Laen beach. Een heel mooi strand, aan de Gulf of Thailand. En bijna geen toeristen hier, omdat die allemaal naar de nabij gelegen eilanden zijn. We kozen een huisje aan het strand. Bij onze achterdeur begint letterlijk het strand. 1 van de foto's die ik bijgevoegd heb (die met de palmbomen en het bootje) is het uitzicht vanuit ons huisje. Hier blijft de monsoon ons tot nu toe bespaard. Het nachtzwemmen is hier magisch! Het plankton in de zee licht zo helder op, en het water is cristal clear. Je zwemt echt in glitters! Aanvankelijk was het plan hier 2 nachtjes te blijven, jullie zullen begrijpen dat het er nu al 4 zijn geworden.
Morgen gaan we weer op pad. Richting Kanchanaburi. Jawel :) (Irene, dank voor de info!). Er schijnt daar een prachtige waterval te zijn ook.
Onderweg komen we het Khao Sam Roi Yot national park tegen, waar we ook nog wat tijd willen doorbrengen.
We bleven 2 nachtjes in Krabi, een gezellig stadje in een prachtige omgeving. 's avonds liepen we door het stadscentrum, op zoek naar een leuk eettentje. Helaas was bijna alles al dicht (en het was nog maar 20:30u!), totdat we op een plein kwamen met een groot podium waar vreselijke muziek ten gehore werd gebracht aan een heleboel mensen. Het positieve eraan was dat het plein omringd was door kraampjes met eten en drinken. We kochten wat sushi, een lekkere durum doner en 2 mojito's en kozen een tafeltje zo ver mogelijk bij het podium vandaan.
Vanuit Krabi vervolgden we onze weg richting het noorden. De dag dat we écht kennis zouden maken met de monsoon. De reden dat het low-season is, iets waar we eerder alleen nog maar van geprofiteerd hadden. Toen de regen écht losbarste leek het wel alsof de hele Noordzee ineens over ons heen naar beneden kwam. Wat een water! We hadden gelukkig een goed afdak gekozen om te schuilen, aangezien er ook een ijscoman stond te schuilen. We hadden het slechter kunnen treffen! Op dat moment was het dus nog wel lollig, maar na zo'n bui verwacht je dat de regen wel even op is.. Niet dus. Het ging wel wat minder hard regenen, dus we reden nog maar een stukje door. Google liet ons in de steek bij het vinden van een hotel. Inmiddels hadden we het koud en was ik chagrijnig (iets wat in Barts register niet voor lijkt te komen). Gelukkig vonden we nét voordat de volgende heftige thunderstorm losbarstte een prachtig resort. Tikkeltje boven budget eigenlijk, maar we waren allang blij dat we een lekker warm bedje gevonden hadden. Ik vooral :)
De volgende dag werden we verwend met een heerlijk ontbijt. Nasi met kip, een soepje erbij, thee, een wonderlijk inktblauw drankje wat van rijst gemaakt zou zijn, en het ontbijt had zelfs een toetje! Een groene rijstpudding met kokos, verpakt in mooie bananenbladen. Het was serieus lekker! We konden er weer even tegenaan dus. Vol goede moed pakten we onze spullen weer in voor vertrek. Tijdens het bevestigen van de bagage op de motor maakte een stralend zonnetje plaats voor bijna zwarte wolken. Tegen beter weten in vertrokken we, en na 1 minuut rijden liet de moesson weer zien wie de baas was. Tegen de tijd dat we een plek om te schuilen hadden gevonden, waren we al doorweekt. En de regen ging maar door en ging maar door. Zo hard, dat het écht onmogelijk was om te rijden. We stonden bij een supermarktje en kochten daar wat te drinken en 2 poncho's. Toen het na een flinke tijd (misschien wel een paar uur) wat minder hard regende besloten we te vertrekken. Want wachten tot het droog was, leek een kansloze zaak. Na nog ca. 30km door de regen gereden te hebben, had ik er genoeg van. Mijn voeten dreven bijna mijn schoenen uit. Kennelijk kon Bart mijn gedachten lezen, bij het eerstvolgende hotel vroeg hij me of ik daar liever zou stoppen. Jaaaaaa!!
De volgende dag was relatief zonnig. Zo nu en dan een bui, maar niet eindeloos. In een paar droge uurtjes reden we 140km naar Ranong. De route, dat gold overigens ook voor de 2 dagen ervoor, was in 1 woord prachtig! Kronkelweggetjes door de bergen, omgeven door regenwoud, waar de wolken tussen de bomen hingen. We bereikten Ranong, een stad op de grens met Myanmar (zit wel wat water tussen). Niet zo veel te doen daar, dus de volgende dag reden we verder. We stonden vroeg op, vanuit de hypothese dat de regen telkens pas wat later in de ochtend op gang kwam. Die hypothese hield niet zo lang stand. Precies toen we uitgechecked waren uit onze kamer en de bagage bevestigd hadden, was het weer monsoon 1e rang. Wat een water! Een paar uur later vertrokken we alsnog, richting chumpon (of meer concreet, Thung Wua Laen beach, waar we nu zijn). Na een tijdje stopten we bij een noodle-tentje. We bestelden wat te drinken (sprite en water) waarvan we dachten dat ze het zouden hebben. Dit bleek niet zo te zijn. Kenmerkend weer voor de Thaise gastvrijheid; 1 van de andere gasten van het noodle tentje sprong op de motor om voor ons sprite en water te gaan kopen. Zulke dingen gebeuren hier regelmatig. Bizar toch! Dit soort dingen maken dat we ons hier echt heel welkom voelen en genieten van de sfeer, die alles behalve verwaterd is gelukkig :)
Na een vrij lange en wederom supermooie rit, gedeeltelijk langs de grens met Myanmar, kwamen we aan bij Thung Wua Laen beach. Een heel mooi strand, aan de Gulf of Thailand. En bijna geen toeristen hier, omdat die allemaal naar de nabij gelegen eilanden zijn. We kozen een huisje aan het strand. Bij onze achterdeur begint letterlijk het strand. 1 van de foto's die ik bijgevoegd heb (die met de palmbomen en het bootje) is het uitzicht vanuit ons huisje. Hier blijft de monsoon ons tot nu toe bespaard. Het nachtzwemmen is hier magisch! Het plankton in de zee licht zo helder op, en het water is cristal clear. Je zwemt echt in glitters! Aanvankelijk was het plan hier 2 nachtjes te blijven, jullie zullen begrijpen dat het er nu al 4 zijn geworden.
Morgen gaan we weer op pad. Richting Kanchanaburi. Jawel :) (Irene, dank voor de info!). Er schijnt daar een prachtige waterval te zijn ook.
Onderweg komen we het Khao Sam Roi Yot national park tegen, waar we ook nog wat tijd willen doorbrengen.
-
30 Mei 2015 - 18:29
Irene:
Weer genoten van jullie verslag, alsof we er bij zijn.
Jullie onderkomens zien er prima uit, het uitzicht nog veel beter.
Lekker gek eten en drinken, Bart die vriendjes wordt met 4 meloenen!!!
Op naar Kanchanaburi.....eerst de geschiedenis, al is die gruwelijk....dan naar de waterval, dan kan je extra genieten van jullie mooie reis!!
Stay safe!!!
Irene XXX -
30 Mei 2015 - 18:40
Greet En Ben:
Wat leuk weer jullie reisverslag. Ben trots op jullie hoor.
xxx -
30 Mei 2015 - 20:49
Elly Bogerd:
Wauw geweldig weer jullie reisverslag van afgelopen week.
Ik verheug me er steeds meer op om het vervolg te lezen.
En nogmaals over je manier van schrijven niets dan lof, heerlijk gewoon.
Groet van ons uit het iets, waar hebben wij het over, natte maar ook koude, Schagen.
Jan en Elly
-
30 Mei 2015 - 21:47
Talita :
Het Martine, wat een fantastische verhalen, echt leuk om te lezen -
30 Mei 2015 - 21:56
Talita:
Hmm, was nog niet klaar ;-)
Geniet van de reis, groetjes, Talita -
30 Mei 2015 - 22:50
Kurk:
Geniet van de verhalen elke keer! Hopelijk wat minder regen nu alleen, zou super zijn.. Ik kijk nu al uit naar de volgende update :) -
31 Mei 2015 - 16:43
Nieske:
Wat hebben jullie een prachtige tocht. Zoveel regen, gelukkig schrijven jullie niets over weggeslagen wegen. dus op de een of andere manier loopt het water goed weg. Wat een paradijselijke plek hebben jullie weer gevonden. Geniet ervan en wij van jullie verhalen! -
31 Mei 2015 - 20:50
Marianne:
Wow, supermooie foto's, en wat een leuke reisverhalen:-) Heel veel plezier nog! Liefs uit Utrecht, Marianne -
01 Juni 2015 - 09:53
Thomas:
Respekt voor de monsoon! Dat blauwe drankje is น้ำดอกอัญชัน, oftewel nam dok anchan, gemaakt van de Clitoria Ternatea. (echt waar, Bart) -
01 Juni 2015 - 21:56
Anne :
wat een coole reis, mooie foto's. geniet ze daar, bij jullie achterdeur, op de witte stranden onder een palmboompje met een coctail. Cheers!! xxx -
04 Juni 2015 - 17:11
Oma:
Hoi, Ik geniet met jullie mee. Laat die moesson maar lekker over je heenkomen.
Droogt vanzelf weer op. Geniet van het lekkere eten en van je verdere reis.
Groetjes, Oma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
